Poniższe linki prowadzą do danych technicznych poszczególnej kserokopiarki :
|
|
Canon - japońska firma, z siedzibą w Tokio, która jest znanym producentem sprzętu fotograficznego, komputerowego i służącego do drukowania. Firma ta produkuje między innymi:
* aparaty fotograficzne analogowe i cyfrowe
* kopiarki
* drukarki komputerowe
* kamery cyfrowe
źródło wikipedia.pl
Konica Minolta Co., Ltd (1931-2006) - światowy producent aparatów fotograficznych, akcesoriów fotograficznych, wyposażenia biurowego takiego jak kopiarki kserograficzne, telefaksy czy drukarki komputerowe a także wielu innych urządzeń do przetwarzania dokumentów. Założona przez Kazuo Tashima'ę w 1928 roku początkowo nosiła nazwę Camera Company. Nazwa Minolta po raz pierwszy została użytwa w 1931 roku. Znajdująca się w Osace w Japonii firma jest najbardziej znana z wyprodukowania pierwszego aparatu małoobrazkowego z wbudowanym systemem autofocus.
W drugiej połowie XX-go wieku Minolta była jedną z najbardziej nowatorskich firm produkujących aparaty fotograficzne. Minolta jako pierwsza z producentów japońskich wprowadziła obiektywy montowane na bagnet oraz wprowadziła pomiar światła przez obiektyw (TTL) przy maksymalnie otwartej przysłonie.
źródło wikipedia.pl
Kserokopiarki dawniej - powielacz
Powielacz - urządzenie do kopiowania dokumentów, używane od XIX wieku do końca lat osiemdziesiątych XX wieku. Obecnie wyparte już niemal całkowicie przez wygodniejsze urządzenia wykorzystujące skanery i drukarki laserowe bądź przez kserokopiarki. Stosowane były powielacze spirytusowe (na bazie mieszaniny izopropanolu i metanolu) bądź białkowe, z żelatynową (kolodionową) matrycą.
Powielacz białkowy "Cyklos"
Powiększ
Powielacz białkowy "Cyklos"
W powielaczach białkowych (starsza wersja - mimeograf - wykorzystywała wosk zamiast żelatyny) kluczowym procesem było wykonanie matrycy w postci pokrytej warstwą żelatyny bibułki, na której pisano tekst dokumentu na zwykłej maszynie do pisania (można było również dodawać odręczne uzupełnienia - np podpis - twardym ołówkiem). W ten sposób w miejscach, w które trafiały czcionki maszyny do pisania bądź które zarysowane były ostrzem ołówka usuwana była warstwa żelatyny i pozostawała tylko cienka bibułka. Tak sporządzoną matrycę kładziono na czystym papierze i przeciskano przy pomocy wałka gumowego przez nią farbę (tj. przez obszary, w których żelatyna odsłoniła przepuszczalną dla farby bibułkę) tak, że kopia zapisanego na matrycy dokumentu przenosiła się na papier. Technika ta była więc wersją odmianą sitodruku. Powielacze profesjonalne, w których matryca umieszczana była na wewnętrznej powierzchni specjalnego bębna a podawanie i układanie papieru było częściowo zautomatyzowane, podobnie jak przeciskanie farby miewały napęd elektryczny i stosunkowo dużą wydajność kilkudziesięciu kopii na minutę.
Prosty powielacz ramkowy "Eberfield"
Powiększ
Prosty powielacz ramkowy "Eberfield"
Powielacze umożliwiały wykonanie do kilkuset dostatecznie czytelnych kopii dokumentu, przy czym ze względu na stopniowe zanieczyszczanie się i zużywanie matrycy każda następna kopia była nieco gorszej jakości niż poprzednia. W okresie, kiedy w Polsce działała cenzura, a zwłaszcza w czasie stanu wojennego powielacze były powszechnie używanym przez struktury podziemne sprzętem drukarskim. Powszechna w użyciu była wówczas prosta "samodziałowa" wersja tego urządzenia zwana "ramką wrocławską", sporządzona z kilku deszczułek, listewek i kawałków tkaniny; powielacze profesjonalne skupywane były na czarnym rynku bądź docierały w formie darów przemycane z Europy Zachodniej.
Obecnie niektóre firmy produkujące sprzęt cyfrowy nazywają "powielaczami" swoje zestawy skanerów z drukarkami.
źródło wikipedia.pl
|
